Vroeger vierde ik mijn zomervakanties altijd samen met mijn beste vriendinnetje Suus. Ik groeide op als enig kind en zij was een nakomertje binnen haar gezin en daarom namen onze ouders ons altijd samen mee op vakantie.
Achteraf bezien hadden we de allerleukste vakanties ‘gewoon’ in Zeeland. Eerst op camping De Zwinhoeve in Retranchement en later in een huisje in Cadzand. Haaientanden zoeken in Natuurgebied Het Zwin, uren op het strand met een tas vol Donald Duckjes en Italiaans schepijs eten in het dorp. Later stiekem afspreken met andere kinderen op de door onze ouders verboden camping De Wildhof. Het ging er daar namelijk vaak, zoals de naam eigenlijk al zei, nogal wild aan toe. Zeker voor twee overbeschermde provinciaaltjes zoals wij waren. Een dagje shoppen in het chique Knokke en ‘s avonds uit in discotheek Joy (waar we om klokslag 1 uur door een van onze ouders met de auto werden opgehaald).
Prachtige tijden, geweldige herinneringen.
Nu zou ik niet meer aan zo’n vakantie moeten denken. Mensen veranderen nu eenmaal door de jaren heen.
In ons gezin zijn we geen van allen fan van hitte of drukte en al helemaal niet van de combinatie van deze twee. Vanwege Isa zijn we nog gebonden aan de schoolvakanties, maar het liefst gaan we buiten het hoogseizoen op vakantie om massatoerisme te mijden. Ik houd namelijk wel echt enorm van reizen!
Een aantal jaren, toen ik niet zo happy in mijn vel zat, heb ik zelfs even echt een hekel gehad aan de zomer. Al dat outgoing gebeuren, terwijl ik liever naar binnen keerde. En al helemaal wilde ik niet mijn ‘zomerschrikbeeld’ leven. Ingeolied op een zanderig handdoekje op een overvol strand met schreeuwende mensen en een continue vlaag van frietgeur. Als een zwetende sardine op en neer klutsend tussen de deinende mensenmassa op een festival. Hijgend en puffend een plekje zien te vinden in het overvolle stadspark, of twee uur in de rij voor een attractie in de Efteling. Krioel, krioel, krioel.
Maar, zoals met alles, gelukkig bepaal je natuurlijk gewoon lekker zelf hoe je je tijd en energie - en de zomer - besteedt. Dit besef ik me iedere dag meer sinds ik me ben gaan verdiepen in slow living. Met mindset heeft dit ook alles te maken: er is maar één manier om een fijn leven te hebben en dat is jouw manier.
Slow herinnert me er aan dat het niet om het aantal ervaringen gaat, maar om de kwaliteit ervan. Het daagt me uit om heel bewust momenten te creëren waar ík voldoening en geluk uit haal, waarin ík dicht bij mezelf kan blijven en de fijnste connectie voel met de mensen en de wereld om me heen.
Inmiddels zie ik de zomer weer voor wat het is; net zo prachtig en uniek als de andere drie seizoenen. Met zijn lange dagen en warme avonden, biedt de zomer juist een perfecte gelegenheid om een slow leefstijl te omarmen. Er zijn zoveel manieren om te ontsnappen aan de drukte en het dagelijks leven. Om de boel gewoon eens lekker de boel te laten, samen te zijn, nieuwe herinneringen te maken.
En ja, ik ga nog steeds graag naar het strand, shoppen in een leuk stadje, naar een festival, het terras, het park… Alleen dan op mijn - door de jaren heen herziene - voorwaarden. Een kleinschalig theater- of foodtruckfestival in plaats van Lowlands, net die strandinham iets verderop in Schoorl in plaats van in Scheveningen, een vijverterras middenin de bossen in Oisterwijk in plaats van op het Neude en een cottage B&B in de Engelse countryside in plaats van een all-in resort op Mallorca.
Sinds die Zeeland vakanties in mijn jeugd heb ik andere voorkeuren ontwikkeld, sta ik anders in het leven. Verandering hoort erbij. Maar wat niet veranderd is, is mijn vriendschap met Suus. Dit jaar 40 jaar!
Wat jij ook gaat doen deze zomer, doe wat bij je past en waar je je gelukkig (bij) voelt en vergeet vooral niet te genieten van alle kleine geneugten die de zomer en het leven je te bieden hebben.